Data podjęcia zlecenia:
Marzec 2021 r.
Opis sprawy:
Klient złożył obligatoryjny wniosek o dostosowanie treści zezwolenia na zbieranie odpadów do nowych wymogów, w tym poprzez dopisanie do zezwolenia nowych parametrów masowych takich jak:
- maksymalna masa poszczególnych rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie;
- maksymalna łączna masa wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie;
- maksymalna masa poszczególnych rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w okresie roku;
- maksymalna łączna masa wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w okresie roku;
- największa masa odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie (…);
- całkowita pojemność miejsc magazynowania odpadów.
Przedmiotowy obowiązek wynikał z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1592 z późn. zm., dalej: „ustawa zmieniająca”). W toku postępowania wniosek został uznany za kompletny formalnie i poprawny merytorycznie. W związku z powyższym organ prowadzący postępowanie administracyjne w przedmiocie dostosowania obowiązujące zezwolenia wystąpił do właściwego miejscowo Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (WIOŚ) o przeprowadzenie kontroli w trybie art. 41a ust. 1 ustawy o odpadach.
WIOŚ w toku kontroli stwierdził nieprawidłowości w zakresie wizyjnego systemu kontroli, które kontrolowany usunął w przeciągu kilku dni, o czym poinformował organ kontroli. WIOŚ następnie wydał postanowienie negatywnie opiniujące spełnianie wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska.
Organ prowadzący sprawę po otrzymaniu negatywnego postanowienia WIOŚ odmówił zmiany zezwolenia i bazując na treści art. 14 ust. 8 ustawy zmieniającej, cofnął decyzję.
Data zakończenia zlecenia:
Maj 2021 r.
Sposób załatwienia sprawy:
- Od decyzji organu złożono odwołanie wraz z zażaleniem niesamoistnym na postanowienie WIOŚ. Obu aktom administracyjnym zarzucono naruszenie szeregu przepisu prawa procesowego i materialnego, w tym m.in.:
– brak uwzględnienia aksjologii przepisów obligujących do składania wniosków dostosowawczych, w tym całkowite pominięcie celu regulacji, która miała spowodować dostosowanie zezwoleń do nowych wymogów, a nie wykluczanie z rynku gospodarki odpadami podmiotów, które nie poradziły sobie z wdrożeniem pewnych nowych, dotychczas niewystępujących obowiązków (w tym przypadku nie poradziły sobie z montażem wizyjnego systemu kontroli);
– wypaczenie sensu postępowania administracyjnego, w tym głównie w zakresie budzenia zaufania do organów administracji publicznej poprzez uznanie, że kontrolowany posiada wyłącznie jedną szansę na przygotowanie się do kontroli bez możliwości naprawy stwierdzonych nieprawidłowości;
– niewłaściwe zastosowanie art. 14 ust. 8 ustawy zmieniającej, który nie dawał organowi uprawnień do cofnięcia zezwolenia w zastałej sytuacji. - Kolegium uchyliło skarżoną decyzję oraz postanowienie WIOŚ i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.
- Klient wciąż posiada zezwolenie i prowadzi dalej działalność w zakresie zbierania odpadów.
